विज्ञानातले अध्यात्म!
निसर्ग व निसर्गाचे विज्ञान एकीकडे व परमेश्वर व परमेश्वराचे अध्यात्म दुसरीकडे या दोन गोष्टींचे विभाजन करून त्या विरोधाभासी कोणी व का केल्या हे कळायला मार्ग नाही.
काही स्वार्थी लोकांनी ज्याप्रमाणे मानव समाजाची विभागणी अनेक जातीपातीत केल्याचे दिसून येते तशीच काही स्वार्थी लोकांनी एकाच परमेश्वराची विभागणी अनेक देव धर्मांत केली असावी.
खरं तर परमेश्वर संकल्पना वैज्ञानिक आहे. त्यामागे कारण हेच की निसर्ग व निसर्गाचे विज्ञान हे विस्कळीत आहे. या विस्कळीत (विखुरलेल्या) निसर्गाला व त्याच्या विस्कळीत (विखुरलेल्या) विज्ञानाला एका सामाईक साखळीत जोडल्याचे दिसून येते. म्हणून निसर्ग व त्याचे विज्ञान विस्कळीत असले तरी ते सामाईक साखळीमुळे एकजिनसी (एकत्र जोडलेले) आहे हे कळते. यातूनच सगळ्या निसर्गाचा कर्ता करविता परमेश्वर (विश्वकेंद्री शक्ती) असावा ही संकल्पना निर्माण झाली असावी.
विस्कळीत निसर्गाला एकजिनसी करणारा परमेश्वर एकजीव आहे ही संकल्पना स्वीकारली की ती निव्वळ भावनिक न राहता वैज्ञानिक होते. त्यातून निसर्गाचे भौतिक क्रियाकर्म हे निव्वळ भौतिक न राहता ते आध्यात्मिक योगकर्म बनते. त्यातून भौतिक कर्मांना नुसती भौतिकच नव्हे तर आध्यात्मिक शिस्तही लागते व इथेच निसर्ग व परमेश्वर आणि विज्ञान व अध्यात्म (परमेश्वराचा धर्म) एक होतात.
जर निसर्ग व परमेश्वर आणि विज्ञान व धर्म (अध्यात्म) या दोन्ही गोष्टी एकाच नाण्याच्या दोन बाजू आहेत तर मग एकाच परमेश्वराचे अनेक देवधर्मात विभाजन करून विश्वकेंद्री शक्तीची अर्थात परमेश्वराची वेगळी धार्मिक रूपे व कर्मकांडे कोणी व का निर्माण केली?
-©ॲड.बी.एस.मोरे, ९.३.२०२४
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा