ECONOMICS OF SURVIVAL!
Economics of survival cannot proceed without politics of control involving regulated maintenance of of essential supplies of goods and services essential for basic survival community life. This politics of control cannot proceed without support of coercive or deterrent force capable of removing nuisance causing elements and/or without destroying destructive elements from lawful economic and political system.
-Adv.B.S.More©13.7.2020
REASON TO BELIEVE!
Reason to believe and suspicion to believe (reason to disbelieve) in existence of anything are both logical assumptions that remain hanging in air till proved beyond reasonable doubt.
-Adv.B.S.More©13.7.2020
काळाचा काळ तो महाकाळ, ज्याच्या पुढे झुकतात सगळे सदा सर्वकाळ!
काळाचा काळ तो महाकाळ! कोण आहे तो? सर्व देव व दैत्य यांच्यापेक्षाही खूप मोठा म्हणजे महान ईश्वर अर्थात महेश्वर आहे का तो? पण हे कसे कळणार? फक्त निसर्गात जे घडत असते त्यावरून आपण फक्त अंदाज बांधणार. सत्य काय ते त्या महाकाळालाच माहित! निसर्गात काळानुसार निर्माण होणारी परिस्थिती ही या महाकाळाचीच निर्मिती असावी का? आपण सर्व वेळोवेळी म्हणजे काळानुसार बदलणाऱ्या परिस्थितीचे गुलाम असतो. ज्यांच्या आई व वडिलांनी एके काळी सत्ता, संपत्तीच्या जोरावर राज्य केलेले असते अशा राजांची मुले पुढील काळात रंक झालेली आपल्याला का दिसतात?चित्रपट सृष्टीतील घराणी घ्या किंवा राजकीय सृष्टीतील घराणी घ्या किंवा इतर कोणतीही नावाजलेली घराणी घ्या, या घराण्यांची पुढील काळात पूर्ण वाताहत झालेली दिसते. हा ऱ्हास पुढील काळात कधीतरी, कुठून तरी सुरू होतो आणि घराणेशाहीला घरातूनच कीड लागून एकेकाळी सर्वसत्ताधीश असलेली घराणी काळाच्या ओघात नामशेष होतात. घराण्यातील पुढील पिढीला घराण्याचा मोठा वारसा पुढे जपता येत नाही. अशी घराणी इतिहासात जमा होतात. आईवडील मुलांसाठी खूप काबाडकष्ट घेऊन त्यांच्या यशाची काही गणिते मांडतात व तशा योजना आखतात. पण काही मुले नेमकी आईवडिलांच्या योजनांविरूद्ध वर्तन करून त्या योजना धुळीला मिळवतात. त्यामुळे किती योजनाबद्ध रहावे याला मर्यादा आहेत. कारण काळाचा व काळाचा काळ असलेल्या महाकाळाचा महिमा मोठा असतो. या महाकाळालाच कोण महेश्वर म्हणतो, कोण नियती म्हणतो तर कोण निसर्ग म्हणून मोकळा होतो. काळानुसार परिस्थिती बदलते व मग कालच्या परिस्थितीशी सुसंगत असलेले कायदे आजच्या परिस्थितीत असंगत होतात. म्हणून तर काळानुसार कालबाह्य झालेले कायदे नेहमी बदलावे लागतात. त्यामुळे आज अस्तित्वात असलेले कायदे एकदम परफेक्ट (परिपूर्ण) व निश्चित मानण्याचे कारण नाही. म्हणून अशा कायद्यांच्या जोरावर केली जाणारी हुकूमशाही ही तात्पुरती असते. पण मनाची संभ्रमावस्था टाळण्यासाठी आजच्या परिस्थितीशी सुसंगत असणारे आजचे कायदे पाळणे हे नैसर्गिक आहे. कारण तो महाकाळाने निर्माण केलेल्या आजच्या परिस्थितीचा सर्वोच्च हुकूम असतो व अशा हुकूमाची हुकूमशाही ही नैसर्गिक असते. आपण निसर्गातील ज्या मुख्य शक्तींना अर्थात देवांना मानतो व भजतो त्या देव देवतांनाही महाकाळाने निर्माण केलेल्या परिस्थिती नुसार बदलावे लागते, वागावे लागते. मग आपले काय? म्हणून भूतकाळात रमणे आणि/किंवा भविष्यकाळात गमणे चूक! त्याऐवजी वर्तमान काळातील परिस्थिती ओळखून त्यानुसार कायदे करणे व त्या वर्तमान कायद्यांनुसार वागणे हेच योग्य होय. म्हणूनच कालाय तस्मै नमः असे म्हणतात. काळाचा काळ महाकाळ! त्या महाकाळाचा सर्वोच्च हुकूम मानण्याशिवाय आपल्याला पर्याय नसतो. काळाचा काळ तो महाकाळ, ज्याच्या पुढे झुकतात सगळे सदा सर्वकाळ!
-ॲड.बी.एस.मोरे©१४.७.२०२०
RETROSPECTIVE EFFECT OF NEW LAW!
The laws made by government of people are man made and not God made or Nature made in perfect natural sense and therefore they cannot be absolute and therefore the retrospective implementation of new law is always challengeable. For example, the 2020 year's ban of Indian government against chinese apps such at Tiktok can only be prospective and not retrospective. Take the case of an artist whose self art videos made on Tiktok app prior to ban cannot be stopped by Indian government from getting published on you tube which is not banned by government of India. The artist removed Tiktop app and also removed all his art videos being his own intellectual property from his mobile phone after ban. But artist uploaded said videos on you tube within check and control of Indian government so that government can check and remove said product automatically by automatic control system, if such videos are found to be against law. It is an humble trial of artist for saving his intellectual property on you tube if found alright by government. Actually, such art is
an Indian product made on chinese machine (Tiktop app) which was not banned in past at the time of its creation. Now that chinese machine is out by its ban but Indian product is uploaded on Indian machine viz. You Tube which is within control of government of India. Such Indian product may continue to show that past label of Tiktok but currently it is carried by India controlled and permitted platform or machine viz. You Tube. How can such upload be treated as against Tiktok Ban Law is question of law?
-Adv.B.S.More©14.7.2020
मला पुन्हा लवकर उठायचंय!
बाळू उठ, शाळेला उशीर होईल असे आईचे शब्द ऐकत व पाठीवर आईच्या हलक्या हाताचा स्पर्श अनुभवत डोळे चोळत चोळत मला हळूच लवकर उठायचंय आणि सकाळच्या शाळेत जायचंय!
रविवारी व सुट्टीच्या दिवशी चाळीतल्या मित्रांना जमवून मैदानावर क्रिकेट खेळायला जायचंय आणि त्यासाठी मला पुन्हा लवकर उठायचंय!
तरूण झाल्यावरही आईचे तेच मायेचे शब्द पहाटे ऐकत मला काळजीने लवकर उठायचंय आणि सकाळचे लॉ कॉलेज घाईघाईतच मला गाठायचंय!
मला पुन्हा लवकर उठायचंय आणि धावतच नोकरीचे ते ठिकाण गाठायचंय! तिथे लिफ्टने हळूहळू वर अॉफीसमध्ये जाताना लिफ्टमध्येच अॉफीसमधल्या मुलीला चिडवायचंय आणि त्या मुलीकडून बॉसला तक्रारच करते तुझी असे लाडीकपणे पुन्हा म्हणून घ्यायचंय!
अॉफीसमध्ये काम करीत असताना मला पुन्हा चुकायचंय आणि बॉसने फायरिंग केली की त्याच्याकडे बघत फिदीफिदी हसायचंय आणि ही मजा घेण्यासाठी म्हणून मला पुन्हा लवकर उठायचंय!
सकाळचे कोर्ट गाठण्यासाठी मला पुन्हा ट्रेनच्या गर्दीत घुसायचंय आणि कोर्टात पोहोचायला उशीर झाला म्हणून सिनियर कडून रागावून घ्यायचंय आणि त्यासाठी मला पुन्हा लवकर उठायचंय!
मुलीच्या शाळेत पॕरेन्टस मिटिंगला मला हजर रहायचंय आणि त्यासाठी मला पुन्हा लवकर उठायचंय!
माझ्या वर्तमानाला मला पुन्हा भूतकाळात घेऊन जायचंय नाहीतर त्या भूतकाळालाच वर्तमानात घेऊन यायचंय आणि काहीही करून मला पुन्हा लवकर उठायचंय!
-ॲड.बी.एस.मोरे©११.७.२०२०
देवाला माना, पण देवाची कर्मकांडे सोडा?
(१) निरीक्षण, तर्क(गृहीत), परीक्षण व अनुमान या विज्ञानाच्या चार पायऱ्या पार पाडल्यानंतरच निसर्गाचे सत्य कळते. आपण जेंव्हा निसर्गाचे म्हणजे आपल्या आजूबाजूला पसरलेल्या सृष्टी किंवा विश्वाचे निरीक्षण करतो तेंव्हा त्या सृष्टीत आपल्याला पदार्थ व त्या पदार्थांची हालचाल जाणवते. मग या निरीक्षणातून त्या पदार्थांच्या हालचालीमागे काय तथ्य किंवा सत्य असावे याविषयी कुतूहल निर्माण होते. ते तथ्य जाणून घेण्याचा आपण प्रयत्न करतो. मग आपल्या तार्किक बुद्धीनुसार आपण त्या तथ्याविषयी अंदाजे एखादा तर्क काढतो. पण नुसत्या तर्कावर तथ्य कळत नाही म्हणून मग आपण त्या तर्कानुसार पदार्थांच्या हालचालीचे परीक्षण करतो. त्या परीक्षणातून आपल्याला काय कळते तर निसर्गाची प्रक्रिया व ही नैसर्गिक प्रक्रिया हेच सत्याचे अनुमान असते, तथ्याचा निष्कर्ष असतो. पण तरीही निसर्गाच्या मागे व निसर्गातील पदार्थांची हालचाल घडवणाऱ्या नैसर्गिक प्रक्रियेमागे कोणते तरी खूप बुद्धीमान व खूप शक्तीमान केंद्र कार्यरत असावे हा तर्क राहतोच. हा तर्क निसर्गाची होणारी पद्धतशीर हालचाल व त्यामागील प्रमाणबद्ध नैसर्गिक प्रक्रिया किंवा पद्धत यांच्या निरीक्षणावरच आधारित असतो. पण निरीक्षण व या शक्ती केंद्राबाबतचा तर्क या दोन पायऱ्यांच्या पुढे वैज्ञानिक गाडी सरकत नाही. म्हणजे या तर्काचे परीक्षणच करता येत नाही, मग अनुमान किंवा निष्कर्ष कुठून काढणार? त्यामुळे निसर्गातील शक्ती केंद्राचे किंवा देवाचे अस्तित्व हे तर्काच्या पुढे जातच नाही.
(२) नंतर प्रश्न असा निर्माण होतो की देवाच्या तर्काला किंवा संकल्पनेला पुराव्याने सिद्ध केलेल्या अनुमानाशिवाय खरे कसे मानायचे? केवळ तार्किक अंदाजावर निसर्गात देव आहे असे मानून चालायचे तर मग देवाचे कोणते एक स्वरूप किंवा प्रारूप समोर ठेवायचे. निसर्गात दैवी शक्ती केंद्र किंवा देवांश (गॉड पार्टिकल) एकच आहे हा तर्क अंदाजाने खरा धरावा तर मग असा एकमेव देव समोर कुठून आणायचा? केवळ निसर्ग तुकड्या तुकड्यांत विखुरलाय म्हणून देवालाही तुकड्या तुकड्यांत बघत त्या तुकड्यांच्या पाया पडायचे का?
(३) म्हणून आस्तिक होऊन निसर्गातील देवाचे अस्तित्व तर्काने किंवा अंदाजाने मानायचे तर समोर देवाचे कोणतेही स्वरूप किंवा प्रारूप न ठेवता ते मानावे लागेल. मग देवाला होणारा आपला नमस्कार हा अधांतरी करावा लागेल व प्रार्थनाही हवेत करावी लागेल. या नमस्काराला व अशा प्रार्थनेला मग कसलीही व्रतवैकल्ये, कर्मकांंडे चिकटवणे चुकीचेच होणार. "जगात शांती नांदो ईश्वरा", या ईश्वर प्रार्थनेने जगात शांती नांदत नाही हे माहीत झाल्यावरही पुन्हा पुन्हा ती प्रार्थना म्हणणे हे निरर्थक कर्मकांडच होय! अशा कर्मकांडात गुंतून राहणे हे चुकीचे आहे.
(४) विज्ञानाच्या अभ्यासातून व प्रयोगांतून एक महत्त्वाची गोष्ट कळलीय आणि ती म्हणजे मनुष्याचा जन्म पृथ्वीच्या वातावरणात होतो, जन्मल्यावर मनुष्य त्याचे जीवन याच पृथ्वीच्या वातावरणात जगतो व शेवटी त्याच्या जीवनाचा शेवट याच पृथ्वीच्या वातावरणात मृत्यूने होतो. म्हणजे शेवटी जन्मणे, जगणे व मरणे हे सर्व काही इथेच पृथ्वीच्या वातावरणात होत असते. याचा अर्थ काय तर मनुष्य व ब्रम्हांडात अंदाजे असलेला सूक्ष्म आकारातील देव यांच्यातील संपर्काचे माध्यम कोणते तर पृथ्वीच! त्यानंतर दुसरे माध्यम कोणते तर मनुष्याचे शरीर व त्या शरीराच्या मेंदूत असलेले मन! याच मनातील नैसर्गिक वासना व भावना यांचे योग्य नियोजन व नियंत्रण करणाऱ्या बुद्धीला ईश्वर संपर्काचे माध्यम मानले की तीच बुद्धी म्हणते की तर्क आहे म्हणून अंदाजाने देवाला माना पण त्याची निरर्थक कर्मकांडे सोडा! बुद्धी पुढे असेही म्हणते की नुसते देवाचे नित्य स्मरण व प्रार्थना करून काही जीवनात शांती मिळत नसते तर बुद्धीने नीट विचार करून बुद्धीच्या विवेकी कृतीनेच शांती मिळत असते. म्हणून बुद्धीचा विवेकी मार्ग हाच ईश्वरी शांतीचा मार्ग! बुद्धीच्या विवेकात ईश्वराचे दर्शन व अनुभूती घ्यायला हवी अशी बुद्धी सांगते. अंदाजाने देवाला माना पण देवाची कर्मकांडे सोडा, असेच आस्तिक पण वैज्ञानिक बुद्धी सांगते.
-ॲड.बी.एस.मोरे©१०.७.२०२०
