HUMAN RELATIONS!

TWO BASIC HUMAN RELATIONSHIPS AND TWO BASIC JOYS THERE FROM!

In my basic understanding, there are two basic human relationships and two basic joys there from. One basic human relationship is close family relationship having joy of love & affection with sense of belonging & basic intellectual understanding (personal relationship) and another basic human relationship is relationship of gainful employment with outside people having joy of gain in the form of high demand for your talent & its product arising out of high utility of your talent & its product in market of such outside people in return or consideration for money, power and fame coming back to you (commercial relationship). 

The second type of human relationship namely the commercial relationship includes three things viz. knowledge and skill based intellectual relationship, money based economic relationship and power based political relationship. In my personal view, there is no any other third human relationship by name called friendship or otherwise in world because the human relationship cannot flourish without having aforesaid two basic joys of human relationship. 

The charitable human relationship based on supplementary human emotions of kindness and compassion having the supplementary mental satisfaction is not basic human relationship. It is only supplementary human relationship without which human beings can live if they have aforesaid two basic human relationships in their life. Even the socio- national relationship with one's nation has foundation of these two basic human relationships considering nation as big family having sense of belonging and togetherness. I cannot say much on religious human relationship because in my understanding the religious relationship is personal spiritual relationship with God, the supreme power of Nature.

-©Adv.B.S.More, 22.6.2024

साधा मोबाईल फोन!

साधा मोबाईल फोन घेण्याचा विचार करतोय!

मोबाईलचा आधुनिक नमुना स्मार्ट फोन म्हणजे निव्वळ धिंगाणा. इथे लोकांनी त्यांच्या खाजगी गोष्टी सार्वजनिक करून त्याचा तमाशा केलाय. इथे कोणालाही शास्त्रज्ञांचे शोध, तात्त्विक विचार, कायदा या ज्ञानवर्धक गोष्टींत रस नाही. इथे कोणी कसल्याही पारावरच्या गप्पा मारतोय व कसलेही व्हिडिओज शेअर करतोय. पूर्वी हे असले काही नव्हते. ज्ञानवर्धक वाचनासाठी छापील पुस्तके, बातम्यांसाठी छापील वृत्तपत्रे, बातम्या व थोड्या करमणूकीसाठी दूरदर्शनची एकच वाहिनी, गाण्यांसाठी रेडिओ तर चित्रपटांसाठी चित्रपट गृह होते. सगळे किती छान, दर्जेदार होते. आता या स्मार्ट मोबाईल फोनने सगळ्याच दर्जेदार गोष्टींची वाट लावलीय. किळसवाणा प्रकार झालाय नुसता. म्हणून फक्त आवश्यक तेवढे फोन संभाषण करण्यासाठी साधा मोबाईल फोन घेण्याचा विचार करतोय.

-©ॲड.बी.एस.मोरे, २२.६.२०२४

Definition of Law by Adv.B.S.More

Law is enforceable right or authority to own, possess and use land, water, air and other resources of Nature in the manner prescribed by law having all powerful backing of sovereign and supreme political authority possessing supreme force of Nature! -©Adv.B.S.More

निसर्गशक्ती पुढे नतमस्तक!

निसर्गाच्या अवाढव्य, अद्भुत बाह्य शारीरिक स्वरूपावरून निसर्गाच्या अंतर्मनाचा फक्त अंदाज बांधता येतो पण त्या अंतर्मनाशी तेवढ्या मोठ्या पातळीचा, तेवढ्या मोठ्या ताकदीचा संवाद मानवी मनाला साधता येत नाही कारण मानवी मनाची तेवढी मोठी क्षमताच नाही, निसर्गाला अंतर्मन आहे एवढी फक्त जाणीव मानवी मनाला होते व ही जाणीवच मानवी मनाला अंतर्मुख करून निसर्गाविषयी आध्यात्मिक बनवते, निसर्गाच्या अंतर्बाह्य शक्तीला परमेश्वर बनवते व या निसर्गशक्ती पुढे मानवी शरीर व मनाला नतमस्तक करते! -ॲड.बी.एस.मोरे

फाफटपसारा व प्रतिसाद!

फाफटपसारा व प्रतिसाद!

आपली आवड व क्षमता लक्षात घेऊन आपली ज्ञान शाखा व कार्य शाखा निवडावी लागते. जगात जन्म घेतल्यावर आपल्या ज्ञानार्जनासाठी व कार्यासाठी निसर्गाने त्याच्या पदार्थीय विश्वात बरीच विविधता निर्माण केली आहे. ही विविधता माणसांतही उतरली आहे. जगात असलेल्या सगळ्याच गोष्टींना साधा स्पर्श करता येत नाही मग त्यात ज्ञान प्रवीण व कार्य प्रवीण होण्याची तर गोष्टच सोडा. त्यामुळे आपली आवड व क्षमता सोडून ही विविधता म्हणजे व्यक्तीसाठी फाफटपसाराच असतो. उतार वयातही आपली आवड व क्षमता लक्षात घेऊनच माध्यमातील बातम्या वाचाव्यात, बघाव्यात व ऐकाव्यात व आपल्या आवड व क्षमतेनुसार त्यातील काही गोष्टींनाच आपल्या आवड व क्षमतेनुसार योग्य तो प्रतिसाद द्यावा. बाकी उगाच फाफटपसारा वाढवत सगळ्याच गोष्टींकडे लक्ष देण्यात व त्यांना प्रतिसाद देण्यात अर्थ नाही.

-©ॲड.बी.एस.मोरे, २०.६.२०२४

प्रतिकार!

प्रतिकार!

माणूस पूर्णपणे सुसंस्कृत व समंजस व्हायला अजून खूप काळ लागणार आहे. लोकसंख्या वाढीने तर आता जीवघेण्या स्पर्धेतून अहंकार, द्वेष, मत्सर, हिंसक प्रवृत्ती यासारख्या नकारार्थी भावना अनेक पटीने वाढवल्या आहेत. या आव्हानात्मक वातावरणात अहिंसा तत्वाची नुसती जपमाळ ओढत बसण्यात अर्थ नाही कारण अन्यायाविरूद्ध जशास तसा प्रतिकार ही आजच्या काळाची पूर्वीपेक्षाही जास्त गरज आहे व त्यासाठी आपण आपल्या भारतीय संस्कृतीचे पुनर्जागरण व अनुपालन करणे गरजेचे आहे. त्यासाठी आपण आपल्या लढवय्या महापुरूषांच्या स्मृती जागृत करून अन्यायाविरूद्ध लढण्याची चेतना जागृत केली पाहिजे!

-©ॲड.बी.एस.मोरे, २०.६.२०२४

अतिरेकी प्रेम, हिंसा व नेभळट समाज!

अतिरेकी प्रेम, हिंसा व नेभळट समाज!

दिनांक १९.६.२०२४ च्या लोकसत्ता दैनिकातील या दोन बातम्या म्हणजे अतिरेकी प्रेमाची दोन उदाहरणे. एका उदाहरणात एक तरूण त्याला त्याची प्रेयसी साथ देत नाही म्हणून अतिरेकी प्रेमाच्या रागातून वसईत त्या प्रेयसीची दिवसाढवळ्या भर रस्त्यात हत्या करतोय, तर दुसऱ्या उदाहरणात एक पुरूष पत्नीच्या निधनाचे दुःख सहन न झाल्याने पत्नी विरहाच्या नैराश्येतून डोंबिवलीत आत्महत्या करतोय. प्रेम व हिंसा या दोन्ही गोष्टी दोन्ही उदाहरणात आहेत. फरक एवढाच की पहिल्या उदाहरणात अतिरेकी प्रेमातून माणूस दुसऱ्या व्यक्तीची हिंसक हत्या करतोय तर दुसऱ्या उदाहरणात माणूस अतिरेकी प्रेमातून स्वतःच स्वतःची हिंसक आत्महत्या करतोय. मानवी जीवन एवढे का स्वस्त झालेय?

पहिल्या उदाहरणात तर असहाय्य तरूणीची हत्या होत असताना जमाव नुसती बघ्याची भूमिका घेत त्या भयानक घटनेची मोबाईल मधून व्हिडिओग्राफी करताना दिसतोय. खरंच असल्या जमावाला बघून किळस आली. पोलीस सर्व ठिकाणी पोहचू शकत नाहीत. मग अशावेळी लोक एखाद्या असहाय्य व्यक्तीला हिंमत करून वाचवायला का पुढे येत नाहीत? इतकी का नेभळट झालीय जनता? त्या जमावातून एकाने त्या मारेकऱ्याला अडवण्याची हिंमत केली पण त्याला साथ द्यायला त्या जमावातून कोणी पुढे आले नाही. सगळे मोबाईल वरून चित्रफीत काढण्यात दंग होते. या असल्या नेभळट लोकांमुळेच एखादा माणूस अशा प्रसंगात हिंमतीने पुढे येण्यास कचरतो. त्या मारेकऱ्याच्या हातात बंदूक असती तर घाबरून स्वतःचा जीव वाचवण्यासाठी पुढे न येणे हे आपण समजू शकतो पण त्या मारेकऱ्याच्या हातात लोखंडी पाना होता. जमावातील काहीजणांनी जरी हिंमत केली असती तरी तो पाना त्याच्याकडून हिसकावून घेऊन त्या मारेकऱ्याला बदड बदड बदडून पोलिसांच्या ताब्यात देता आले असते. पण तशी हिंमत जमावाने केली नाही व त्या तरूणीचा जीव मात्र सर्वांसमोर गेला.

कोणत्या समाजात आम्ही जगत आहोत? आपण निर्मनुष्य ठिकाणी जाण्याचे टाळतो का तर माणसांच्या गर्दीत आपले एखाद्या संकटापासून संरक्षण होईल म्हणून. आता या भ्रमात राहण्यात काही अर्थ नाही. नेभळटांच्या गर्दीत स्वतःला सुरक्षित समजण्याचे काही कारण नाही. समाज माध्यमातून देशप्रेमावर मोठमोठया गप्पा मारणारे लोक अशा प्रसंगात चिडीचूप होतात. शेवटी देशप्रेम म्हणजे तरी काय? आपला देश हे एक कुटुंब आहे हे स्वीकारून या कुटुंबातील कुटुंब सदस्यांचे संरक्षण करणे यालाच तर देशप्रेम म्हणतात ना! कबूल आहे की त्यासाठी पोलीस व लष्कर या दोन कायद्याच्या यंत्रणा आपणच निर्माण केल्या आहेत. सीमेवर देशाचे लष्कर डोळ्यात तेल घालून उभे असते पण देशातंर्गत काय? पोलीस गलोगल्ली तैनात आहेत का? म्हणून तर फौजदारी कायद्यात स्वसंरक्षणाच्या (सेल्फ डिफेन्स) कायद्याची तरतूद आहे ना! पण या तरतूदीचा नेभळट समाजासाठी काही उपयोग नाही. हा समाज सर्व काही पोलिसांवर टाकून मोकळा राहतो.

पत्नी विरहातून पतीने आत्महत्या करणे हे सुद्धा बरोबर नाही असे मला वाटते. आत्महत्या करणाऱ्या पतीचे इतर कुटुंबीय आहेत असे बातमीतून कळते. मग आपल्या मुलाबाळांसाठी का जगू नये व मुले नसतील तर स्वतःसाठी का जगू नये? जीवनसाथी मध्येच अचानक गेल्यावर मागे एकट्याने जगणे हे खूप कठीण असते हे मान्य पण त्यावर आत्महत्या हा उपाय नव्हे.

वरील दोन्ही उदाहरणातून मानवी मन किती रागीट व किती कोमल असू शकते हे कळते. पण अतिरेक हा कधीही वाईटच मग तो सत्ता, संपत्तीचा असो की प्रेमाचा!

-©ॲड.बी.एस.मोरे, २०.६.२०२४