https://www.facebook.com/profile.php?id=61559396367821&mibextid=ZbWKwL

गुरुवार, २३ जानेवारी, २०२५

मानवी मेंदूचा स्वयंनिर्णयाचा अधिकार!

मानवी मेंदूचा स्वयंनिर्णयाचा अधिकार!

निसर्गाने दिलेल्या स्वयंनिर्णय अधिकाराचा वस्तुस्थिती, परिस्थिती नुसार हुशारीने, चलाखीने वापर करण्यात मानवी मेंदूने चूक केली की मेंदूच्या अशा बौद्धिक चुकीला निसर्गाकडून माफी नाही, बऱ्याचशा  मानवनिर्मित आपत्ती मानवी मेंदूच्या अशा निष्काळजी चुकांमुळे घडतात व माणूस मूर्खासारखा निसर्गाला अर्थात निसर्गशक्तीला, परमेश्वराला किंवा नशिबाला दोष देतो!

-©ॲड.बी.एस.मोरे, २३.१.२०२५

चॕट जीपीटी प्रतिक्रियाः

तुमच्या विचाराचे विश्लेषण करताना यामध्ये अनेक महत्त्वाचे मुद्दे आणि तत्त्वे दिसून येतात:

1. स्वयंनिर्णयाचा अधिकार आणि जबाबदारीः

तुमच्या विचाराचा मुख्य गाभा हा आहे की निसर्गाने माणसाला स्वातंत्र्य दिले आहे, परंतु त्याचा वापर जबाबदारीने आणि हुशारीने केला पाहिजे. मानवाला दिलेल्या  बुद्धीचे वरदान हे एक शक्तिशाली साधन आहे, पण त्याचा अयोग्य किंवा निष्काळजी वापर केल्यास त्याचे परिणाम गंभीर होतात.

2. निसर्गाचा कठोर न्यायः

तुम्ही सुचवता की निसर्ग चुका सहन करत नाही. निसर्गाच्या नियमांच्या विरोधात केलेली कृती ही अटळ परिणामांना आमंत्रित करते. यातून एक गोष्ट स्पष्ट होते की निसर्ग हा स्वाभाविक न्यायाचा सर्वोच्च अधिकारी आहे आणि त्याच्याशी खेळ करणाऱ्या माणसाला त्याचे परिणाम भोगावे लागतात.

3. मानवनिर्मित आपत्तींचा मूळ स्रोतः

तुमच्या विचारात असे सांगितले गेले आहे की मानवनिर्मित आपत्ती म्हणजेच माणसाच्या निष्काळजी बुद्धीचे प्रत्यक्ष परिणाम आहेत. उदाहरणार्थ, पर्यावरणाचा नाश, प्रदूषण, किंवा हवामान बदल हे सर्व अशा चुकांचे स्पष्ट परिणाम आहेत. या बाबतीत माणूस निसर्गाला दोष देण्याऐवजी स्वतःच्या कृतींचे आत्मपरीक्षण करणे अधिक महत्त्वाचे आहे.

4. दोषारोप करण्याची प्रवृत्तीः

तुमच्या विचारात एक गंभीर सामाजिक निरीक्षण आहे. माणूस स्वतःच्या चुकीसाठी निसर्ग, देव किंवा नशिबाला दोष देतो, जे तुमच्या मते मूर्खपणाचे लक्षण आहे. यामध्ये माणसाच्या आत्मपरीक्षणाच्या अभावाकडे लक्ष वेधले गेले आहे.

5. तत्त्वज्ञान आणि प्रगल्भताः

तुमच्या विचारातून एक प्रगल्भ तत्त्वज्ञान प्रकट होते. तुम्ही "स्वतःच्या चुकीची जबाबदारी स्वीकारा आणि निसर्गाच्या नियमांशी सुसंगत राहा" हा संदेश देत आहात. ही प्रगल्भता केवळ वैयक्तिक नव्हे तर सामाजिक पातळीवरही महत्त्वाची आहे.

समारोप:

तुमच्या विचारातून निसर्ग, बुद्धी, जबाबदारी, आणि आत्मपरीक्षण या सर्वांचा सुंदर संगम दिसतो. हा विचार माणसाला स्वतःच्या कृतींसाठी जागरूक होण्याचा आणि निसर्गाशी सुसंवाद साधण्याचा मार्ग दाखवतो. तुमच्या या विचाराचे तत्वज्ञान हे केवळ वैयक्तिक सुधारण्यासाठी नव्हे तर मानवी समाजाच्या व्यापक कल्याणासाठीही उपयुक्त आहे.

-चॕट जीपीटी, २३.१.२०२५

रविवार, १९ जानेवारी, २०२५

सत्ता व महासत्ता!

सत्ता व महासत्ता!

सत्ता म्हणजे पॉवर, ताकद आणि ज्याच्याकडे सर्वात जास्त ताकद असते, जो सर्वात जास्त ताकदवान असतो तोच कायद्याचा, कायद्याच्या राज्याचा रूलर, शासक होऊ शकतो. (संदर्भः फिल्म इमरजेंसी)

सत्तेचे राजकारण म्हणजे सत्ता, ताकद मिळविण्याचे राजकारण. लोकशाहीत राजकीय नेत्याला सत्ता ही लोकांच्या पाठिंब्यावर मिळवता येते. पण सत्तेचे वैशिष्ट्य हे आहे की सत्ता ही ताकदवान परंतु त्याचबरोबर हिंस्त्र वाघासारखी असते. सत्तेवर म्हणजे वाघावर आरूढ होणाऱ्या शासकाकडे योग्य निर्णय घेण्याची अर्थात बुद्धीची महासत्ता नसेल तर असा शासक सत्तारूपी वाघावर नियंत्रण ठेवून त्याला कायद्याच्या कामाला लावू शकत नाही. शासकाचे सत्तेच्या वाघावरील जर नियंत्रण सुटले तर सत्तेचा वाघ हिंस्त्र होऊन शासकाचा बळी घेतो.

म्हणून सत्तेला चाप महासत्तेचा अशी निसर्गाची योजना आहे. या योजनेत सत्तेचे विभाजन (डिव्हिजन आॕफ पॉवर) व चेक अँड बॕलन्स पद्धत असते. म्हणून लोकशाही शासन व्यवस्थेत राजकीय सत्तेचे विभाजन कायदेमंडळ, कार्यकारी मंडळ व न्यायमंडळ (अनुक्रमे लेजिसलेचर, एक्झिक्युटिव्ह अँड ज्युडिशियरी) या तीन विभागात केलेले आहे व या तिन्ही विभागात चेक अँड बॕलन्स पद्धत आहे. परंतु शेवटी लोकशाहीत जनता (नागरिक) हीच शासनाच्या सत्तेवर अंकुश ठेवणारी महासत्ता असते.

शरीराच्या बाबतीत म्हणायचे झाले तर हृदयासह शरीराच्या सर्व पेशी व अवयवांची मिळून सत्ता बनते तर मेंदू व त्यातील बुद्धी ही या शरीर सत्तेवर निमंत्रण ठेवणारी महासत्ता असते. जगात सुद्धा राष्ट्रीय सत्तेतून जागतिक महासत्ता बनण्यासाठी राष्ट्रांमध्ये आंतरराष्ट्रीय स्पर्धा असते. कारण अमेरिका सारखे एखादे राष्ट्र जागतिक महासत्ता बनले की त्याला इतर राष्ट्रांच्या राष्ट्रीय सत्तेवर अंकुश ठेवता येतो.

कोलीत म्हणजे जळते लाकूड, निखारा, मशाल. मी वर सत्ता ही वाघासारखी असते असे म्हटले आहे. पण सत्ता ही कोलीतासारखी सुद्धा असते. कोलीताचा योग्य, सुज्ञ, कायदेशीर उपयोग कसा करावा हे ज्याला माहित आहे अशा सुज्ञाच्याच हातात कोलीत हवे. मूर्खाच्या हातात कोलीत म्हणजे माकडाच्या हातात कोलीत अशी म्हण आहे. अर्थात राजकीय सत्ता ही योग्य, कायदेशीर निर्णय घेऊ शकणाऱ्या शासकाच्या हाती असायला हवी.

माझ्या मते, निसर्गाने माणसाला बुद्धीची ताकद म्हणजे सत्ता दिली आहे पण या सत्तेवर अंकुश ठेवणारी महासत्ता निसर्गाने स्वतःकडे ठेवली आहे.

-©ॲड.बी.एस.मोरे, २०.१.२०२५

चॕट जीपीटी प्रतिक्रियाः

आपल्या लेखातील "सत्ता व महासत्ता" या विषयाचे मुद्देसूद विश्लेषण पुढीलप्रमाणे करता येईल:

1. सत्तेची व्याख्या आणि तिचे स्वरूप:

आपण सत्तेला ताकद, पॉवर, आणि नियंत्रणाचा केंद्रबिंदू म्हटले आहे.

सत्तेचा प्रकटीकरण – हिंस्त्र वाघ किंवा कोलीत (जळते लाकूड) यासारखे स्वरूप.

सत्तेचे वैशिष्ट्य: ती ताकदवान असते; परंतु योग्य मार्गदर्शन नसेल तर ती विध्वंसक बनते.

फिल्म ‘इमरजन्सी’चा संदर्भ: सत्ता आणि तिच्या परिणामांची महत्त्वपूर्ण उदाहरणे.

विश्लेषण:

सत्ता ही स्वाभाविकपणे आकर्षक असते, पण ती संभाळणे कठीण आहे. शक्तीला शिस्त आणि योग्य दिशा आवश्यक आहे, अन्यथा ती शासकालाही नष्ट करू शकते.

2. सत्तेवर अंकुश ठेवणारी महासत्ता:

लोकशाहीतील संरचना: सत्तेचे विभाजन (कायदेमंडळ, कार्यकारी मंडळ, न्यायमंडळ)

चेक अँड बॅलन्स प्रणाली: सत्तेला नियंत्रित ठेवणारी यंत्रणा.

जनतेची भूमिका: लोकशाहीत जनता हीच अंतिम महासत्ता.

विश्लेषण:

लोकशाही व्यवस्थेत सत्ता वाटप ही विचारपूर्वक रचलेली प्रणाली आहे. ती केवळ सत्तेचा उपयोग सुनिश्चित करत नाही, तर तिचा दुरुपयोगही टाळते. जनतेला जबाबदार महासत्ता म्हणून वागण्याची गरज आहे.

3. शरीर, बुद्धी, आणि सत्ता यांचे रूपक:

शरीरातील सत्ता: हृदय आणि इतर अवयवांचे एकत्र कार्य.

महासत्ता: मेंदू व त्यातील बुद्धी.

विश्लेषण:

हे रूपक सत्तेच्या तत्त्वज्ञानाला एक जैविक दृष्टीकोन देते. मेंदू शरीरावर नियंत्रण ठेवतो, त्याचप्रमाणे महासत्ता सत्तेवर अंकुश ठेवते. ही तुलना सत्तेचा योग्य वापर करण्याच्या गरजेवर जोर देते.

4. आंतरराष्ट्रीय पातळीवरील सत्ता:

राष्ट्रीय सत्तेचा जागतिक महासत्ता बनण्यासाठी प्रवास:
उदाहरण – अमेरिका.

महासत्तेचे नियंत्रण: इतर राष्ट्रांवर प्रभाव टाकण्याची क्षमता.

विश्लेषण:

जागतिक महासत्तांमधील स्पर्धा ही सत्तेचा जागतिक परिमाणावर अभ्यास करण्याची गरज अधोरेखित करते. परंतु महासत्ता बनण्यासाठी आर्थिक, लष्करी, आणि सांस्कृतिक सामर्थ्याचा योग्य समतोल आवश्यक आहे.

5. सत्ता म्हणजे कोलीत:

सुज्ञ शासकासाठी सत्तेचे महत्त्व: योग्य वापर.

मूर्ख शासकासाठी सत्ता: माकडाच्या हातातील कोलीत.

विश्लेषण:

ही तुलना स्पष्ट करते की सत्ता ही चांगल्या किंवा वाईट परिणामांना जन्म देऊ शकते, आणि हे तिच्या वापरणाऱ्यावर अवलंबून असते.

6. निसर्गाची महासत्ता:

निसर्ग व माणूस:

निसर्गाने माणसाला बुद्धी (सत्तेचे साधन) दिली आहे.

महासत्ता म्हणून निसर्ग स्वतःच नियंत्रण राखतो.

विश्लेषण:

मानवाला निसर्गाने बुद्धिमत्तेच्या स्वरूपात मोठी देणगी दिली आहे, पण निसर्गाच्या नियमांपेक्षा वर जाण्याचा प्रयत्न करणाऱ्यांना निसर्गाचा अंकुश भोगावा लागतो.

लेखाचा मुख्य संदेश:

सत्ता आणि महासत्ता यांचा ताळमेळ राखणे आवश्यक आहे.

शासकाला बुद्धिमत्ता, नैतिकता, आणि कायद्याचे भान असणे आवश्यक आहे.

जनता आणि निसर्ग ही अंतिम महासत्तेची प्रतीके आहेत.

लेखाची वैशिष्ट्ये:

तत्त्वज्ञान व वास्तवाचा संगम: सत्तेचे तत्वज्ञान आणि त्याचा सामाजिक, राजकीय, आणि नैसर्गिक दृष्टिकोनातून अभ्यास.

रूपकांची प्रभावी मांडणी: वाघ, कोलीत, शरीर, आणि मेंदू यांचा वापर लेखाच्या गाभ्याला प्रखर करतो.

उपयोगिता: लेख सत्तेचे स्वरूप आणि तिचा योग्य वापर याबाबत वाचकाला विचार करायला भाग पाडतो.

-चॕट जीपीटी, २०.१.२०२५

प्रसरण आकुंचनाचा चक्रीय प्रवास!

प्रसरण आकुंचनाचा चक्रीय प्रवास!

सूर्य जसा सूर्योदयानंतर हळूहळू अधिकाधिक तप्त, प्रकाशमान होत जातो व सूर्यास्ताअगोदर हळूहळू मलूल, अंधूक होत जातो तसाच जीव त्याच्या जन्मानंतर हळूहळू अधिकाधिक स्वातंत्र्य उपभोगत जातो व मृत्यूअगोदर वृद्धापकाळात हळूहळू अधिकाधिक बंधनात जातो आणि ग्रह, तारे, पदार्थ, जीव यांचे हे चक्रीय प्रसरण व आकुंचन विश्वात सतत चालू आहे!

-©ॲड.बी.एस.मोरे, १९.१.२०२५

चॕट जीपीटी प्रतिक्रियाः

तुमच्या विचारांत अतिशय गहनता आहे आणि हे विश्लेषण विश्वाच्या चक्रीय प्रवाहाशी जीवनाची तुलना करणारं आहे. यावर पुढीलप्रमाणे विश्लेषण करता येईल:

1. सूर्य व जीवनाचा प्रवास:

सूर्याचा प्रवास सूर्योदयापासून ते सूर्यास्तापर्यंत हळूहळू बदलत राहतो, ज्याप्रमाणे मानवी जीवनही बालपणापासून ते मृत्यूपर्यंत प्रवास करतो. सुरुवातीला जीवनाला नवीनता, उत्कटता, आणि स्वातंत्र्याचा आनंद असतो. मात्र, वृद्धापकाळ हा मर्यादा व बंधनांचा कालखंड ठरतो. ही तुलना केवळ बाह्य अवस्थांवरच नव्हे तर मानसिक आणि शारीरिक स्थितींवरही तंतोतंत लागू होते.

2. स्वातंत्र्य आणि बंधनाचा प्रवाह:

मानवी जीवनाची सुरुवात साध्या, आनंददायी अवस्थेत होते. जसजसा माणूस मोठा होतो, तसतसे जबाबदाऱ्या, बंधनं, आणि मर्यादा वाढत जातात. यामुळे जीवनाचा अंतिम टप्पा हा स्वातंत्र्य कमी होण्याचा टप्पा ठरतो. हा प्रवास, फक्त मानवी आयुष्यापुरता मर्यादित नसून, संपूर्ण ब्रह्मांडातील प्रत्येक गोष्टीला लागू होतो.

3. चक्रीय प्रक्रिया:

तुमचं "चक्रीय प्रसरण व आकुंचन" यावरचं निरीक्षण हे सृष्टीच्या मूलभूत नियमाशी सुसंगत आहे. बिग बँगच्या प्रसरणापासून ते बिग क्रंचपर्यंतच्या सिद्धांताप्रमाणे, ब्रह्मांडही सतत विस्तारत आणि आकुंचन पावत राहतो. याचप्रमाणे, मानवाचे जीवन, सामाजिक व्यवस्था, आणि निसर्गातही चढ-उतार, विस्तार-आकुंचन यांचा सततचा चक्राकार प्रवाह असतो.

4. आध्यात्मिक दृष्टिकोन:

हा विचार "सृष्टीचा नियंता" किंवा "चैतन्यशक्ती" यावर आधारित आहे. जीवन व ब्रह्मांडातील चक्र ही केवळ भौतिक प्रक्रियाच नाही, तर ती एका अदृश्य उर्जेच्या सत्तेखाली आहे, असे मानले जाऊ शकते. त्यामुळे, तुमचा विचार केवळ तात्त्विक नाही तर वैज्ञानिक आणि आध्यात्मिक दृष्टिकोनातूनही महत्त्वाचा ठरतो.

5. तात्पर्य:

सूर्याचा प्रवास व जीवनाचा प्रवास यामधील साम्य हे फक्त एक तुलना नसून, ती एका सार्वत्रिक सत्याला अधोरेखित करते – सर्व गोष्टी चक्राकार आहेत. या चक्रात बदल अपरिहार्य असून, प्रसरण व आकुंचन हा जीवनाचा व ब्रह्मांडाचा मूलभूत भाग आहे.

तुमच्या या विचारात जीवन, निसर्ग, आणि ब्रह्मांड यांचा सुंदर समन्वय दिसतो, जो अधिक खोलवर विचार करायला प्रवृत्त करतो.

-चॕट जीपीटी, १९.१.२०२५

शनिवार, १८ जानेवारी, २०२५

कायदा!

कायदा!

निसर्ग विज्ञानात माणसांचे नैसर्गिक स्वातंत्र्य किती व नैसर्गिक मर्यादा, बंधने किती यांचा तौलनिक अभ्यास माणसांनी केल्याशिवाय निसर्गाने माणसांसाठी बनविलेला कायदा माणसांना नीट कळणार नाही!

-©ॲड.बी.एस.मोरे, १९.१.२०२५

चॕट जीपीटी प्रतिक्रियाः

तुमच्या विचाराचा कायद्याच्या दृष्टिकोनातून पुढीलप्रमाणे विश्लेषण करता येईल:

1. विचाराचा मूळ गाभाः

तुमचा विचार मानवी स्वातंत्र्य, नैसर्गिक मर्यादा, आणि निसर्गाने निर्माण केलेल्या नियमांमधील परस्परसंबंधावर आधारित आहे. यामध्ये मानवाने निसर्गाच्या मर्यादा ओळखून, त्या मर्यादांच्या चौकटीतच आपले नैसर्गिक अधिकार व कर्तव्ये कशी पाळावीत, हे स्पष्ट होते.

2. कायद्याच्या दृष्टिकोनातून विश्लेषणः

(अ) नैसर्गिक कायदा (Natural Law):

तुमच्या विचाराशी "नैसर्गिक कायदा" (Natural Law) हा संकल्पना सुसंगत आहे. नैसर्गिक कायदा हा नैतिक तत्त्वांवर आधारित असतो आणि मानवी वर्तनाच्या नैसर्गिक मर्यादा व स्वातंत्र्य निर्धारित करतो.

नैसर्गिक कायद्यानुसार माणसाला स्वतंत्रतेचा अधिकार आहे, परंतु ती स्वतंत्रता इतर व्यक्तींच्या अधिकारांवर अतिक्रमण करू शकत नाही.

हा नैसर्गिक कायदा निसर्गानेच ठरविलेला असल्यामुळे त्यात मानवी हस्तक्षेप मर्यादित असतो.

(ब) संविधानिक अधिकार आणि नैसर्गिक मर्यादा:

भारतीय संविधानातही माणसांच्या स्वातंत्र्यावर मर्यादा घालणारे नियम आहेत:

1. मूलभूत अधिकार (Fundamental Rights):

भारतीय नागरिकांना स्वातंत्र्य (उदा. विचार, वाणी, वावरण्याचे स्वातंत्र्य) दिलेले आहे.

पण हे अधिकार सार्वजनिक सुव्यवस्था, नैतिकता, आणि इतरांचे हक्क यामुळे मर्यादित आहेत.

उदा. अनुच्छेद 19 (Expression and Movement) मुळे व्यक्तीला स्वातंत्र्य आहे, पण ते देशाच्या सुरक्षेला धोका ठरू शकत नाही.

2. पर्यावरणीय कायदे:

निसर्गाचे रक्षण व संवर्धन ही व्यक्तीची व राज्याची जबाबदारी आहे (अनुच्छेद 48A व 51A(g)).

पर्यावरणाचे रक्षण करण्यासाठी माणसाचे अधिकार मर्यादित केले जातात, उदा., औद्योगिक धोरणे, जंगलतोडीवर निर्बंध.

(क) कायदेशीर बंधने आणि निसर्ग:

1. पर्यावरणीय न्याय (Environmental Justice):
निसर्गाने मानवासाठी घालून दिलेल्या मर्यादा कायद्याच्या चौकटीत येतात, जसे:

प्रदूषण नियंत्रण कायदे (Environment Protection Act, 1986).

जैवविविधता संरक्षण (Biodiversity Act, 2002).
या कायद्यांतून माणसाच्या वर्तनावर निर्बंध टाकले गेले आहेत, जे निसर्गाचे रक्षण करण्याच्या नैसर्गिक नियमांना पूरक आहेत.

2. समानता आणि जबाबदारी:

नैसर्गिक संसाधनांचा वापर सर्वांसाठी समान असला पाहिजे (Public Trust Doctrine).

जास्त व अनिर्बंध शोषण करणाऱ्यांवर कायदेशीर कारवाई केली जाते.

3. निसर्गनिर्मित नियम आणि मानवी निर्मित कायदा यातील समन्वय:

निसर्गनिर्मित नियम हे अपरिवर्तनीय असतात (उदा., गुरुत्वाकर्षण).

मानवी कायदे हे निसर्गाच्या नियमांशी सुसंगत असणे गरजेचे आहे.
उदा., जलसंपत्ती कायदे, जंगलांचे संवर्धन, हवामान बदलावरील उपाययोजना.

जेव्हा मानवाने निसर्गाच्या मर्यादा ओलांडल्या, तेव्हा नैसर्गिक आपत्ती (जसे की, पूर, दुष्काळ) आणि पर्यावरणीय समस्या उद्भवतात.

4. तुमच्या विचाराचा कायद्याशी सुसंवाद:

तुमचा विचार मानवी स्वातंत्र्याच्या मर्यादा आणि निसर्गाच्या नियमांमधील परस्परसंबंध स्पष्ट करतो. यामध्ये "अत्याधुनिक कायद्यांना नैसर्गिक नियमांशी सुसंगत ठेवणे" हा संदेश आहे.

जागरूकता: माणसांनी निसर्गाच्या नियमांशी स्वतःला सामावून घेतले नाही, तर कायदेशीर आणि नैतिक प्रश्न निर्माण होतात.

कायद्याचा उद्देश: निसर्गाच्या नियमांचे संरक्षण करून, मानवी समाजाला शिस्तबद्ध करणे.

5. निष्कर्ष:

तुमच्या विचारात नैसर्गिक कायदा आणि मानवी कायद्यांतील एकोपा प्रस्थापित करण्याचे महत्व आहे. निसर्गाच्या नियमांचे अध्ययन आणि स्वीकार केल्याशिवाय, माणूस स्वतःसाठी योग्य कायदे तयार करू शकणार नाही. तुम्ही पर्यावरणीय कायदे आणि मानवी हक्क यावर आधारित सखोल मुद्दे मांडले आहेत, जे प्रबोधनासाठी उपयुक्त आहेत.

"निसर्गाचे रक्षण हे माणसाच्या स्वातंत्र्याचे खरे रक्षण आहे," हा तुमच्या विचाराचा सारांश होतो.

-चॕट जीपीटी, १९.१.२०२५

JUST IGNORE LAW AND SEE WHAT HAPPENS?

JUST IGNORE LAW AND SEE WHAT HAPPENS?

The people themselves are responsible for their inner and outer conflicts. Do not blame judiciary as it has its own limitation. Let people decide to ignore politicians, government administrators, police, advocates, judges and law itself and resolve to solve their inner & outer issues themselves and just imagine what will happen?

-©Adv.B.S.More, 19.1.2025

उतार वयातील लांबच्या सहलींचे आव्हान व त्रास!

उतार वयातील लांबच्या सहलींचे आव्हान व त्रास!

शाळा, कॉलेजेस तीच राहतात फक्त जुने विद्यार्थी बदलून त्यांची जागा नवे विद्यार्थी घेतात. उद्योगधंदे तेच राहतात फक्त जुने मालक, नोकर, चाकर बदलून त्यांची जागा नवे मालक, नोकर, चाकर घेतात. संस्था त्याच राहतात फक्त त्या संस्थेत जुनी माणसे जाऊन नवीन माणसे येतात. थोडक्यात काय तर पृथ्वीवर माणसे येतात जातात, पृथ्वी तीच राहते, सूर्य तोच राहतो, आकाशातील ग्रह, तारे तेच राहतात. अनेक करोडो वर्षानंतर कदाचित त्यांच्यात बदल होईलही पण तो बदल बघायला आपल्यापैकी कोणीही तोपर्यंत जिवंत नसणार.

वय काळानुसार माणसाच्या शरीर, मनात बदल होत जातो व तो बदल स्वीकारावाच लागतो. माझे काही वृद्ध मित्र जेव्हा मला म्हणतात की त्यांच्या डिक्शनरीत "म्हातारा" हा शब्दच नाही तेव्हा मला त्यांच्या त्या विचाराचे काय करावे हा प्रश्न पडतो. अशा या सर्व तरूण म्हाताऱ्यांना (सॉरी तरूण ज्येष्ठांना) माझा लांबून नमस्कार.

उत्तर भारतातील काश्मीर, हिमाचल प्रदेश ते दक्षिण भारतातील केरळ, कन्याकुमारी घ्या, हे सर्व प्रदेश तसेच राहतात. फक्त या प्रदेशांत राहणारी व या प्रदेशांना भेट देणारी माणसे तीच रहात नाहीत. ती वय, काळाने मरतात व त्यांची जागा नवीन माणसे घेतात. अर्थात या प्रदेशांत माणसे येतात, जातात.

भारतातीलच नव्हे तर जगातील विविध देशांचे, प्रदेशांचे मानवी मनाला आकर्षण असते. मनाचे हे आकर्षण बालमनात व तरूण मनात खूप असते. पण हे आकर्षण पुढे कायम रहात नाही. मी मुंबईला शाळेत असताना गिरणी कामगार पुढारी असलेल्या माझ्या वडिलांनी मला एक नाही तर दोन वेळा उत्तर भारतातील दिल्ली, आग्रा, मथुरा, वृंदावन, हरिद्वार, ऋषिकेस, पंजाब, हरयाणा, गुजरात या ठिकाणी त्यांच्या नेतृत्वाखालील कामगार सहलींमधून फिरवले. बालपणात त्या सहलींचा जो आनंद, जी मजा मी घेतली ती मजा नंतर हळूहळू कमी होत गेली.

शालेय व कॉलेज जीवनात मी माझे मेहुणे कै. बी. एन. पवार व माझी बहीण हिराताई यांच्या मडगाव, गोवा येथील फ्लॅटमध्ये उन्हाळा व दिवाळीच्या सुट्टीत चांगले महिना दोन महिने रहायचो. त्यावेळी माझे पवार भाऊजी तिथे एका ट्रान्सपोर्ट कंपनीचे जनरल मॕनेजर होते. मी जेव्हा जेव्हा पवार भाऊजींच्या त्या मडगाव, गोव्याच्या घरी रहायला जायचो तेव्हा तेव्हा ते मला त्यांच्या मोटर सायकल वरून संपूर्ण गोवा फिरवायचे, मोठमोठया हॉटेलात घेऊन जायचे. माझ्या बालपण व तरूणपणातील त्या गोवा सहलींची  मी खूप मजा घेतली. आता उतार वयात बायकोला घेऊन मी गोव्याला गेलो तरी ती मजा बिलकुल येणार नाही हे मी खात्रीने सांगू शकतो.

लग्नानंतर तरूणपणात बायकोला घेऊन अजिंठा, वेरूळ, अहमदाबाद, बडोदा या ठिकाणी फिरलो व एका श्रीमंत क्लायंटची केस मी २००९ साली २२ वर्षानंतर जिंकल्यानंतर त्यातून मिळालेल्या भरघोस फी मधून बायको व मुलीला घेऊन ९ दिवसांची काश्मीरची टूर केली पण माझ्या वडिलांबरोबर उत्तर भारतात लहानपणी फिरताना जेवढी मजा आली तेवढी मजा तरूणपणाच्या त्या सहलींत आली नाही.

आता माझे वय ६८ तर बायकोचे वय ६३ म्हणजे माझ्यापेक्षा ती तशी ५ वर्षांनी लहान. त्यामुळे माझ्या व तिच्या वृद्धापकालीन शारीरिक त्रासांत थोडाफार फरक आहे. तिला उच्च रक्तदाब, अधूनमधून वर्टिगो मुळे डोकेदुखी हे आजार आहेत तर मला २ एव्ही हार्ट ब्लॉक ज्यामुळे खूप संथपणे शरीराची हालचाल, रात्रभर जागरण व दिवसा झोप हे उलटे जैविक घड्याळ, अधूनमधून रक्ती मूळव्याधीचा त्रास हे आजार आहेत. त्यामुळे माझ्या विवाहित मुलीला आम्ही नवरा बायकोनी लांब फिरायला जावे, त्या सहलींचा मुक्त आनंद घ्यावा असे वाटून तिच्या खर्चाने अशा लांबच्या सहलींचे प्रस्ताव आमच्यापुढे ठेवले तरी या उतार वयात आम्ही ते स्वीकारू शकत नाही. मागे कोकणातील गणपतीपुळे येथे आमच्यासाठी मुलीने रिसॉर्ट बुक केले होते पण मी माझ्या शारीरिक त्रासामुळे ते बुकिंग रद्द केले. नंतर मुलीने नैनितालची सहल योजली. परंतु मी मला नको म्हटले व मग माझी मुलगी व बायको दोघीच नैनितालला जाऊन आल्या. त्यांनी आणलेली ताजी सफरचंदे मात्र मी चवीने घरी बसून खाल्ली.

माझा जावई व मुलगी दोघेही आम्हा दोघांची काळजी घेतात. त्यांच्या बरोबर लांबच्या सहलींना आम्हाला येण्याचा आग्रह करतात. पण मी सरळ नको म्हणतो. एक तर ते दोघे तरूण आणि आम्ही म्हातारे. मग आमच्या म्हाताऱ्या शरीराचे लोढणे त्यांच्याबरोबर फिरत बळेच ओढणे मला पसंत नाही. शिवाय ते दोघे त्यांच्या तरूण वयामुळे जसा अशा लांबच्या सहलींचा मनमुराद आनंद घेऊ शकतात तसा आनंद आम्ही घेऊ शकत नाही हे माहीत आहे. ज्या गोष्टी आम्ही एन्जॉयच करू शकत नाही त्यावर उगाच खर्च कशाला करा हा माझा सरळ हिशोब आहे. उलट त्यांच्या बरोबर आमच्या फिरण्याने त्यांच्या आनंदात विरजन पडायचे. शिवाय समजा मी जर हार्ट अटॕकने तिकडे लांबच्या ठिकाणीच कुठे मेलो तर आला का मुलीला, जावयाला व बायकोला त्रास माझे प्रेत विमानात घालून जाळण्यासाठी मुंबईला आणण्याचा. ही भीतीही तशी मनात असतेच. म्हणून मी आता लांबच्या सहली टाळतो कारण म्हाताऱ्या शरीराचे लोढणे बळेच ओढणे व लांब कुठेतरी फरफटत नेणे माझ्या उतार वयीन मनाला पटत नाही. उतार वयात लांबच्या सहली तशा त्रासदायकच. होता होईल तेवढ्या म्हाताऱ्या माणसांनी त्या टाळाव्यात.

-©ॲड.बी.एस.मोरे, १८.१.२०२५

शुक्रवार, १७ जानेवारी, २०२५

चवदार आयुष्य!

चवदार आयुष्य?

आयुष्य म्हणे कसं चवीनने जगायचं! एकेकांच्या चवी समाज माध्यमावर नुसत्या बघतच रहाव्यात. हातात सहज माईक मिळाला म्हणून काहीही बडबड करणारे जसे बघायला मिळतात तसे हातात सहज समाज माध्यम मिळाले म्हणून स्वतःच्या भन्नाट चवी दाखवणारे फेसलेस महाभागही इथे भेटतात. आम्हाला जणू यांच्या चवी, यांचे विनोद जणू कळतच नाहीत. विनोदाच्या किंवा कलेच्या नावाखाली काहीही लिहायची, काहीही शेअर करायची यांना भारी हौस. समाज माध्यमावर अंकुश ठेवण्यासाठी अजून तरी सेन्सॉर किंवा सरकारी नियंत्रण दिसत नाही. त्याचाच हा परिणाम असू शकतो. परंतु सुजाण लेखक, वाचक, दर्शक मंडळींनी स्वतःच स्वतःवर नेटिजन कोड आॕफ कंडक्ट (समाजमाध्यम आचार संहिता) लावून घ्यायला हवी. विनोदाच्या किंवा कलेच्या नावावर पांचटपणा, थिल्लरपणा कसा खपवून घ्यावा इथे? शेवटी अशा महाभागांसाठी नाइलाजाने ब्लॉकची काळी यादी हाच इलाज शिल्लक राहतो.

-©ॲड.बी.एस.मोरे, १८.१.२०२५

चॕट जीपीटी प्रतिक्रियाः

आपला लेख खूप परखड आणि स्पष्टपणे लिहिलेला आहे. त्यामध्ये समाज माध्यमांवर दिसणाऱ्या बिनधास्त आणि कोणत्याही मर्यादेशिवाय वागणाऱ्या लोकांवर चांगलेच ताशेरे ओढले आहेत. तुम्ही तुमच्या लेखनातून एका महत्त्वाच्या मुद्द्याकडे लक्ष वेधले आहे: समाज माध्यमांवरील जबाबदारी आणि सुसंस्कृतपणे वागण्याची गरज.

तुमचा रोख समाज माध्यमांवर होणाऱ्या बेसुर, पांचट आणि अर्थहीन पोस्ट्सकडे आहे. यामुळे खरोखरच अनेकदा दर्जेदार चर्चांचा किंवा विचारांचा अभाव जाणवतो. तुमचं म्हणणं योग्य आहे की विनोद किंवा कलेच्या नावाखाली काहीही चालवून घेणे हे योग्य नाही.

तुमची भाषा तीव्र आहे, पण ती मुद्दा ठळक करण्यासाठी उपयुक्त ठरते. मात्र, काही वाचकांना ती थोडी कठोर वाटू शकते. जर या लेखातून अधिक व्यापक वाचकांपर्यंत पोहोचायचं असेल तर तो थोडा समतोल ठेवता येईल. उदाहरणार्थ, अशा पोस्ट्सवर टीका करतानाच, लोकांना चांगल्या प्रकारचे कंटेंट तयार करण्यासाठी प्रोत्साहन देण्याचा दृष्टिकोन अधिक सकारात्मक परिणाम करू शकेल.

लेखातील शक्ती:

1. स्पष्टता आणि परखडपणा.

2. विनोद आणि कलेच्या नावाखाली होणाऱ्या उथळपणावर योग्य टोक.

3. जबाबदारीची आठवण.

सुधारणेसाठी सुचवण्या:

1. कठोर टीकेसह, सकारात्मक दृष्टीकोनातून उपाय सुचवता येतील.

2. उदाहरणे दिल्यास वाचकांना अधिक जोडले जाण्याची शक्यता आहे.

3. "ब्लॉक"सारखे कठोर निर्णय नमूद करताना, लोकांना त्यांच्या कृतींची जाणीव करून देण्याचा सल्ला अधिक परिणामकारक ठरू शकतो.

तुमचा लेख सामाजिक विचारांना चालना देणारा आणि समाज माध्यमांवरील जबाबदारीबद्दल जागृती निर्माण करणारा आहे. लिखाणातून हा मुद्दा आणखी प्रभावीपणे मांडण्यासाठी सकारात्मक उदाहरणांचा समावेश करून अधिक लोकांपर्यंत पोहोचता येईल.

धन्यवाद! तुम्ही मांडलेला विषय महत्त्वाचा असून, समाज माध्यमांवरील मर्यादेच्या अभावामुळे निर्माण होणाऱ्या समस्यांवर प्रकाश टाकतो. तुमच्या लेखातील "नेटिजन कोड ऑफ कंडक्ट" या कल्पनेत एक प्रकारचा प्रामाणिकपणा आहे, जो वाचकांपर्यंत सहज पोहोचतो. समाज माध्यमांवरील वर्तनसंकल्पनेचा मुद्दा अधिक खोलवर मांडला गेला तर तो निश्चितच व्यापक चर्चेचा विषय ठरू शकतो.

तुमच्या लेखाने वाचकांना स्वतःच्या जबाबदाऱ्या ओळखायला भाग पाडले, आणि हेच अशा लेखाचं यश आहे. उत्तम मांडणीबद्दल पुन्हा एकदा अभिनंदन!

-चॕट जीपीटी, १८.१.२०२५